Bulgarlar, Kavala’nın yönetimini ele geçirmelerinin ardından, Müslüman köylülerin eski topraklarına dönmeleri için emir çıkardılar (böylece mülteciler, Batı Avrupalı gözlemcilerin gözü önünden uzaklaşmış olacaklardı). Şehirde kalmaya devam ederlerse kırbaçlanacakları duyuruldu. Köylüler, eski Bulgaristan sınırının güneyinde yer alan dağlardaki topraklarına döndüler, fakat eski yerlerine vardıklarında mülklerinin yerinde yeller estiğini gördüler.
Morgan’ın Onslow’a 26, Ağustos 1913’te Selanik’ten rapor ettiğine göre:
“Yerli halkın çoğu, savaş başlangıcında ilerleyen Bulgar birliklerinin önü sıra kaçmışlardı. Bir süre sonra geri döndükleri topraklarında köylerini yakılmış, hayvan sürülerini çalınmış ve yaşam kaynaklarını kurutulmuş vaziyette buldular.” Yabancı hayır kuruluşları, geri dönen mültecilerin karşılaşacağı durumu bildiklerinden, onlara yardım girişiminde bulundular. Fakat Bulgar yöneticiler, Morgan’ın Onslow’a 26, Ağustos 1913’te Selanik’ten rapor ettiğine göre, onlara yardım izni vermeyi reddettiler.
Bulgarlar, Türk köylerinin bulunduğu tüm toprakları tahrip ettiler. Selanik’teki Konsolos Lamb’in 13 Aralık 1912’de Lowther’a gönderdiği, Makedonya hakkında yazdığı bir raporda: Bulgarların, Melnik kasabasındaki Müslüman mahallelerini harap ettiklerini ve aynı Radovişta’da yaptıkları gibi, bölgedeki Müslüman köylerinin çoğunu yağmaladıklarını bildirdi. Bulgarların daha doğuda, Trakya’daki davranışları da buna benziyordu. Samson’un 30 Haziran 1914’te, Mallet’e Edirne’den gönderdiği raporunda belirttiğine göre, “Meriç Nehri ile Uzunköprü-Keşan yolu arasında uzanan bölge dışında kalan Çatalca hattının batısındaki Türk köylerin hemen hepsi, müttefiklerle Türkiye arasında yakın zamanda çıkan savaşta imha edildiler.” Samson yazısının devamında: “Birçok Bulgar köyü de topraklarını geri almak için savaşan orduların elinde benzer bir kaderi paylaştı” demiştir.